Не болса соған ашулана берушілік, ызақор болушылық.

Көке, осы күйгелектігіңді, ашуланшақтығыңды қойсаң қайтеді? (С.Ерубаев)

Жасөспірімдердің көңіл ауаны өте өзгергіш, өкпелегіштік пен ашуланғыштық байқалады («Адам анатомиясы»).

Өзіңді сабырлы ұста, ашушаңдығыңды көрсетпе, - деп әпкeci ақылын айтады («Қазақстан әйелдері»).

Бәзіккен ызақорлығы ұстап, ашуланып кетті (С. Мұратбеков).

Тобықты,  шаялығыңды қылдың ба, білегі жуандығыңды қылдың ба? (М.Әуезов).

Мұның шап етпе шамшылдығына, сырт күңкілге күйіп-пісетініне мәз болатын (Т. Тілеуханов).

Күйгелектігі шын кұрыстаған кезде қызған табаға тipi түскен балықтай шоршып тулайды (З.Жәкенов).

Жанар бұрынғы жібек мінезді қыз емес, долылық буып, көтеріп алыпты (Т. Ахтанов).